Με συνέντευξή του στην reporter.gr, ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καρχιμάκηςεπισήμανε τα εξής, στέλνοντας καθαρό μήνυμα προς όλους:
Ο Παπανδρέου είναι αυτός που άνοιξε δρόμους μέσα στο χάος της Ευρωπαϊκής ρευστότητας η οποία επικρατούσε το 2010 και έτσι φτάσαμε σε Μηχανισμούς Στήριξης-πρωτόγνωρης κοπής μέχρι τότε-αφού και η Ευρώπη με δική του επιμονή κατάλαβε ότι το πρόβλημα δεν ήταν ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό.
Μηχανισμούς, στους οποίους μπήκε η Ελλάδα, γλύτωσε την χρεοκοπία το Μάη του 2010, κάτι που επιμένουν να ξεχνούν κάποιοι έχοντας πάθει επιλεκτική αμνησία».
«Το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου κατά μοναδική συγκυρία, μετά τις εκλογές του ’09, δεν είχαν την πολυτέλεια να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας, με την προσδοκία να της χαρίσουν μέρες προόδου και ευημερίας, αφού έπρεπε πρωτίστως, κυριολεκτικά να τη σώσουν από την καταστροφή, στα πρόθυρα της οποίας την είχε οδηγήσει η παρέα των Καραμανλή-Σαμαρά, όπως όλοι σε Ελλάδα και εξωτερικό, ξέρουμε.
Αυτό απαίτησε από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, μία ξεχωριστή πολιτική γενναιότητα.
Να αψηφήσει το τεράστιο πολιτικό κόστος που σήμαιναν οι αποφάσεις και οι επιλογές της κυβέρνησής του.
Το πήρε, όμως, καθώς οποιοσδήποτε άλλος δρόμος, θα οδηγούσε στην εθνική καταστροφή, όπως πολύ εύλογα έστω και καθυστερημένα, αντιλήφθηκε και ο κ. Σαμαράς.
Όπως, άλλωστε, απέδειξε, εναγκαλιζόμενος με το δήθεν μισητό του Μνημόνιο.
Πιστεύω βαθιά, ότι όταν ο κόσμος δει πιο καθαρά σε βάθος χρόνου, την πραγματικότητα αυτή και αφού το ΠΑΣΟΚ, μιλήσει μαζί του, ανταλλάξει τα επιχειρήματά του με τον πιεσμένο πολίτη, θα αλλάξει και η δημοσκοπική εικόνα του Κινήματός μας ».
«Ο Παπανδρέου ΚΑΙ δικαιούται ΚΑΙ υποχρεούται απέναντι σε έναν κόσμο που τον ψήφισε για τέσσερα χρόνια, να κριθεί απ’ αυτόν και μόνο απ’ αυτόν, για τα δύο χρόνια διακυβέρνησης, παρά τις πρωτόγνωρες δυσκολίες.
Δεν μπορώ, όμως, να αντιληφθώ τους παραλογισμούς κάποιων που λύσσαξαν να αποχωρήσει από πρωθυπουργός.
Μήπως μετά την αποχώρησή του, άλλαξε η πολιτική της Κυβέρνησης;
Ή μήπως επιδείχθηκε μεγαλύτερη ένταση δουλειάς ή αποτελεσματικότητας, κυρίως στα καυτά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες στην καθημερινότητά τους και όχι μόνο;
Αν όλα αυτά έχουν διαπιστωθεί, να τα συζητήσουμε και να τα συζητήσουμε όλα.
Και ο νοών, νοείτω..." ».
Ο Παπανδρέου είναι αυτός που άνοιξε δρόμους μέσα στο χάος της Ευρωπαϊκής ρευστότητας η οποία επικρατούσε το 2010 και έτσι φτάσαμε σε Μηχανισμούς Στήριξης-πρωτόγνωρης κοπής μέχρι τότε-αφού και η Ευρώπη με δική του επιμονή κατάλαβε ότι το πρόβλημα δεν ήταν ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό.
Μηχανισμούς, στους οποίους μπήκε η Ελλάδα, γλύτωσε την χρεοκοπία το Μάη του 2010, κάτι που επιμένουν να ξεχνούν κάποιοι έχοντας πάθει επιλεκτική αμνησία».
«Το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου κατά μοναδική συγκυρία, μετά τις εκλογές του ’09, δεν είχαν την πολυτέλεια να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας, με την προσδοκία να της χαρίσουν μέρες προόδου και ευημερίας, αφού έπρεπε πρωτίστως, κυριολεκτικά να τη σώσουν από την καταστροφή, στα πρόθυρα της οποίας την είχε οδηγήσει η παρέα των Καραμανλή-Σαμαρά, όπως όλοι σε Ελλάδα και εξωτερικό, ξέρουμε.
Αυτό απαίτησε από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, μία ξεχωριστή πολιτική γενναιότητα.
Να αψηφήσει το τεράστιο πολιτικό κόστος που σήμαιναν οι αποφάσεις και οι επιλογές της κυβέρνησής του.
Το πήρε, όμως, καθώς οποιοσδήποτε άλλος δρόμος, θα οδηγούσε στην εθνική καταστροφή, όπως πολύ εύλογα έστω και καθυστερημένα, αντιλήφθηκε και ο κ. Σαμαράς.
Όπως, άλλωστε, απέδειξε, εναγκαλιζόμενος με το δήθεν μισητό του Μνημόνιο.
Πιστεύω βαθιά, ότι όταν ο κόσμος δει πιο καθαρά σε βάθος χρόνου, την πραγματικότητα αυτή και αφού το ΠΑΣΟΚ, μιλήσει μαζί του, ανταλλάξει τα επιχειρήματά του με τον πιεσμένο πολίτη, θα αλλάξει και η δημοσκοπική εικόνα του Κινήματός μας ».
«Ο Παπανδρέου ΚΑΙ δικαιούται ΚΑΙ υποχρεούται απέναντι σε έναν κόσμο που τον ψήφισε για τέσσερα χρόνια, να κριθεί απ’ αυτόν και μόνο απ’ αυτόν, για τα δύο χρόνια διακυβέρνησης, παρά τις πρωτόγνωρες δυσκολίες.
Δεν μπορώ, όμως, να αντιληφθώ τους παραλογισμούς κάποιων που λύσσαξαν να αποχωρήσει από πρωθυπουργός.
Μήπως μετά την αποχώρησή του, άλλαξε η πολιτική της Κυβέρνησης;
Ή μήπως επιδείχθηκε μεγαλύτερη ένταση δουλειάς ή αποτελεσματικότητας, κυρίως στα καυτά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες στην καθημερινότητά τους και όχι μόνο;
Αν όλα αυτά έχουν διαπιστωθεί, να τα συζητήσουμε και να τα συζητήσουμε όλα.
Και ο νοών, νοείτω..." ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου