ΜΕΡΚΕΛ - ΣΑΡΚΟΖΙ : Το δίδυμο της συμφοράς

ΜΕΡΚΕΛ - ΣΑΡΚΟΖΙ
   Σε όλο και περισσόερες κοινοτικές πρωτεύουσες γίνεται λόγος για το «δίδυμο της συμφοράς» Μέρκελ-Σαρκοζί, το οποίο με τις εμμονές του κινδυνεύει να οδηγήσει το σύνολο της Ευρωζώνης σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή,ενδεχομένως στον γκρεμό.
   Με την επιβολή του διακυβερνητικού χαρακτήρα των αποφάσεων, σχεδόν αποκλειστικά από δύο χώρες, απειλείται η δημοκρατική λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και η ισότιμη αντιμετώπιση των κρατών-μελών.

Την Τετάρτη οριστικές αποφάσεις

  Μέρκελ - Σαρκοζί
   Σε δύο σενάρια για το κούρεμα καταλήγει η ευρωπαϊκή ηγεσία σύμφωνα με τις δηλώσεις Μέρκελ - Σαρκοζί κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν στις Βρυξέλλες, προαναγγέλλοντας επίσης συνάντηση των δύο ηγετών με τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου ενόψει των οριστικών αποφάσεων της επομένης Τετάρτης.
   Επίσης, Βερολίνο και Παρίσι -είπαν- έχουν συνείδηση της ειδικής ευθύνης τους και «μιλούν την ίδια φωνή», ενώ εμφανίστηκαν αισιόδοξοι ότι την Τετάρτη θα υπάρξουν «κοινές, φιλόδοξες και βιώσιμες απαντήσεις» στην κρίση.
   Οι αποφάσεις την Τετάρτη θα αφορούν το θέμα της Ελλάδας, τις τράπεζες, την αύξηση της δύναμης πυρός του EFSF και το θέμα της οικονομικής διακυβέρνησης. Σαρκοζί και Μέρκελ υπογράμμισαν τη σημασία λήψης συνολικών αποφάσεων στη Σύνοδο Κορυφής με συναίσθηση των ευθυνών όλων «για να αποφευχθεί η καταστροφή».
   Αμφότεροι απέφυγαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις για το ύψος ενός ελληνικού «κουρέματος» εάν δεν αποδώσουν οι διαπραγματεύσεις για τις τράπεζες.
   Σε ό,τι αφορά τη διεύρυνση του προσωρινού μηχανισμού στήριξης, του EFSF, ο Σαρκοζί δήλωσε ότι «αρχίζει να υπάρχει μία κατανόηση». Σε ό,τι αφορά τις δυνατότητες χρησιμοποίησης του Ταμείου, ο Γάλλος πρόεδρος είπε ότι υπάρχουν διαφορετικές θέσεις οι οποίες έχουν αρχίσει να συγκλίνουν.
    Ο Σαρκοζί τόνισε πως το σημαντικό είναι να έχουν οι πολίτες εμπιστοσύνη στις τράπεζες, να μην χάσουν τα χρήματά τους οι καταθέτες.
   Επίσης, η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Αν. Μέρκελ ανέφερε για την κατάσταση στην Ιταλία, ότι το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη και η μείωση του χρέους, γεγονός που πρέπει να συμβαδίζει με δομικές ανακατατάξεις.